Sarah 13 jaar
Ik was 11 jaar en zat in groep acht. Ik had een goed leventje. Ik deed het goed op school, had leuke vrienden, ik zou bijna naar de middelbare school gaan en we gingen ook nog verhuizen.
Daar had ik veel zin in maar vond het ook wel spannend; een nieuw huis en een nieuwe kamer. Ik had geen idee wat deze verhuizing te weeg zou brengen. Het hele proces van de verhuizing was voor mij een hele lange achtbaanrit.
Mijn ouders waren een lange tijd veel bezig in ons nieuwe huis. Al hun vrije tijd ging in ons nieuwe huis zitten. Ik had er in het begin geen probleem mee. Maar na een tijdje begon ik mij heel alleen te voelen. Zelfs als er mensen om mij heen waren voelde ik mij alleen. Ondertussen ging het leven door. Het huis was na drie maanden klaar en we konden verhuizen. Ik hoopte dat als we waren verhuisd dat alles weer naar het oude terug ging. Want ik was het ondertussen wel zat geworden. Ik wilde niet meer alleen zijn. Maar het veranderde niet en toen ging het mis.
Ik kwam op een gewone dag op mijn laptop een liedje van Kathy Perry tegen waar een kleine scène in voor kwam waar ze aan het vrijen waren. Ik wilde hier meer van zien dus ging ik verder op zoek op internet. Ik kwam uiteindelijk op een pornosite terecht. Wat eerst heel onschuldig begon werd een verslaving. Ik had zelf niet in de gaten wat ik mij zelf aan deed. Ik was ook nog maar jong. Ik heb het lang voor mijn ouders kunnen verbergen. In de tijd dat zij er niks van wisten had ik het gevoel dat ik de hele tijd een masker op had en niet mezelf kon zijn. Er moest een moment komen dat ze er achter kwamen. Pas toen mijn ouders er achter kwamen besefte ik waarom het zo slecht was en schaamde ik mij ontzettend.
Mijn ouders wilden mij helpen en ze kwamen met een oplossing. Iemand om mee te praten, en dat was Ursula. Eerst vond ik het maar niks. Ik wilde er niet over praten omdat ik me er zo voor schaamde. Maar ik heb het uiteindelijk toch gedaan. En dat was de beste beslissing die ik ooit heb genomen. Ik was eerst heel bang dat mij werd verteld zou worden dat het fout was en dat ik slecht was, maar dat was niet zo.
Eerst mocht ik bij Ursula spelen in de grote speelkamer. Ik vond dat zo fijn. Even weg van alles. Ursula probeerde voor mij eerst een veilige plek te creëren zodat wanneer ik er klaar voor was het kon vertellen. Soms moest ik opdrachten doen of een spelletje spelen. Op deze manier had ik het toch over hoe ik mij voelde zonder dat mijn verslaving in het licht stond en te sprake kwam. En toen kwam het moment dat ik het ook met Ursula over mijn pornoverslaving kon hebben. Ik vond het zo eng in het begin. Maar ik vertrouwde Ursula. Ik dacht dat ze mij ging vertellen dat ik fout en slecht was maar dat was juist niet zo. Ze zei dat er meer mensen bestaan die hiermee zitten en dat ik niet de enige was. En dat gaf mij een heel goed gevoel. Ik moest van ver komen maar het ging steeds beter.
Ik werd steeds meer open. Ik ontdekte dat ik een lange tijd niet mezelf was en niet altijd mijn gevoelens snapte. Ik leerde weer mezelf te zijn en om te gaan met mijn, soms vervelende, gevoelens. Langzaam ging mijn masker af dat ik zo lang op had. Ik leerde dat ik het aan mijn ouders kon vertellen als ik mij rot voelde, als het niet ging en ik dan weer een pornosite wilden opzoeken. Ik hoefde mij er namelijk niet voor te schamen.
Het was niet zo, dat als ik naar Ursula ging, het gelijk goed ging en dat ik nooit meer een pornosite ging opzoeken. Nee, ik ging nog vaak de fout in. En dan schaamde ik mij weer. Maar ik leerde bij Ursula het te accepteren dat het niet in 1 keer goed gaat en dat je fouten mag maken om er weer van te leren. Stap voor stap ging het steeds beter. Het gevoel om een pornosite op te zoeken had ik op een gegeven moment niet meer. Het ging steeds beter. Twee jaar lang heb ik hulp gekregen van Ursula. En het is nu ook al bijna twee jaar geleden dat ik voor het laatst bij haar ben geweest. Ik hoef niet meer een masker te dragen. Ik kan weer mezelf zijn. Ursula heeft mij zo goed geholpen, daar ben ik heel dankbaar voor.
Ouders Sarah 13 jaar
Toen wij ontdekte dat het niet goed ging met Sarah en zij regelmatig op pornosites zat, schrokken we enorm. Ze was nog zo jong. We wisten niet hoe wij haar hier bij konden helpen. Omdat Sarah zich ontzettend schaamde voor ons, vond ze het moeilijk om ons toe te laten om haar te helpen. Wij zijn toen op zoek gegaan naar hulp en kwamen toen bij Ursula terecht. Wij hebben Sarah uitgelegd waarom we graag wilde dat ze naar Ursula ging en wat ze daar ging doen. In het begin vond Sarah het heel spannend, maar al snel voelde ze zich er op haar gemak en de grote speelkamer was helemaal het einde! Spelenderwijs ontdekte ze waar haar nare gevoelens vandaan kwamen en leerde ze hoe ze hiermee kon omgaan.
Gedurende het proces hebben wij regelmatig oudergesprekken gehad en dat vonden wij heel fijn. Ursula kon goed uitleggen hoe het met Sarah ging, wat er in haar hoofd afspeelde en waardoor het kwam dat ze steeds weer porno wilde bekijken. Het werd voor ons duidelijk waar dit vandaan kwam en daardoor begrepen wij haar en konden haar beter helpen.
Ursula kon snel en goed weergeven wat voor meisje Sarah was, dat gaf ons veel vertrouwen.
Naast de oudergesprekken konden wij ook altijd via de mail terecht met onze vragen, of we konden een belafspraak maken. Dat was heel prettig. Ursula was en is deskundig, begaan en liefdevol.